Pięć

- Boże jak wyglądam - skrzywiłam się przeglądając w lustrze. Tusz rozmazany po całej twarzy, podkrążone oczy i spalone od słońca ciało .

- Dobrze - usłyszałam za plecami głos - co się wczoraj właściwie działo ?

- Co masz na myśli ? - odwróciłam się przodem do Louisa

- Czemu płakaliście

- Mieliśmy ku temu powód

- Jaki ?

- A czy to spowiedź święta ?

- Nie odpowiada się pytaniem na pytanie

- Ale ja odpowiadam. Any problem ?

- Dlaczego mi nie powiesz ?

- Teraz ty odpowiadasz pytaniem na pytanie

- Emily pogadajmy normalnie. O czym wczoraj gadaliście ?

- To nasze sprawy - wzruszyłam ramionami odwracając się z powrotem ku lustrze. Skrzywiłam się i przemyłam twarz zimną wodą - możesz wyjść ? Muszę się przebrać i ogarnąć

- Ale ..

- Tam są drzwi - wskazałam ręką - a na przyszłość to pukaj jak chcesz wejść .

- I tak się dowiem - burknął i odszedł trzaskając drzwiami

Umyłam zęby, przebrałam się w cieniutkie, niebieskie rurki które służyły do zasłonięcia mojej nierównej opalenizny i szarą bluzkę 3/4 . Pomalowałam tuszem rzęsy i zrobiłam kreskę eyelinerem. Stwierdziłam że makijaż jest zbędny gdyż na zewnątrz +35 stopni. Pościeliłam łóżko i zeszłam do holu gdzie czekała cała banda. Zobaczyłam lekko oddalonego od grupy Nialla dzwoniącego do kogoś. Na jego twarzy widać było uśmiech . Cieszę się że mogłam się mu wygadać. Nie rozmawiałam z nikim na temat rodziców. Nawet z psychologiem w domu dziecka.

- Cześć wam - powiedziałam - nic nie odpowiecie ? - nadal cisza - nikt z was nie odpowie mi pieprzonego cześć ? - podniosłam lekko głos

- Cześć Em - obok mnie zjawił się uśmiechnięty Niall

- O co im chodzi ?

- Ze mną też nie gadają bo nie chciałem zdradzić naszej wczorajszej rozmowy .

Przyszedł mi na myśl pewien plan. Po co mam gadać prawdę skoro są inne sposoby by się do mnie odezwali .

- Ale Niall kiedyś trzeba im powiedzieć że będziemy mieli dziecko - powiedziałam poważnym tonem starając się nie roześmiać. Niall chyba zajarzył o co mi chodzi i też postanowił grać .

- Będą mówili że jesteśmy za młodzi żeby zostać rodzicami. Ja mam 19 lat, ty 16 . Nie jesteśmy odpowiedzialni

- Ale nie usunę ciąży. Kocham to dziecko - dotknęłam ręką brzucha - i ciebie . Ojca mojej małej pociechy - podeszłam do niego i przytuliłam się

- Jezus Maria, Boże kochany to nie możliwe ! Emily jesteś za młoda na bycie matką, Jezu nie dasz sobie rady wiesz co ludzie będą gadać ? Niall matko kochana przecież przed tobą lata kariery. Co zrobisz jak się dziecko urodzi ? Będziesz musiał być przy Emily i ją wspierać . Jezu kochany co wyście zrobili . Emily ! Mówiłem ci jak się zabezpieczać ale nie bo ty wiesz najlepiej. Jezu ja zeświruje, dajcie mi wody - Lou zakończył swój monolog siadając na fotel

Spojrzałam na Nialla i wybuchliśmy śmiechem . Miny reszty zgromadzonych były bezcenne a histeryzacja Louisa rozbrajająca .

- Powinniśmy zostać aktorami - uśmiechnęłam się w kierunku Horana

- Haha tak. Jesteśmy zajebiści - przybił mi piątkę

- Co ? Ale jak to ? Nie jesteś w ciąży ? Nie urodzisz dziecka a Niall nie będzie ojcem ? - zaczął dopytywać Lou

- Nie - pokręciłam przecząco głową

- Czemu to zrobiliście ?

- Inaczej byś się do mnie nie odezwał. A co do wczoraj oglądaliśmy smutny teledysk na MTV i gadaliśmy sobie tak od serca - uśmiechnęłam się

- Dzięki Bogu - uniósł ręce ku górze

- Ja tam bym chciała - wzruszyłam ramionami - lubię dzieci

 Lou spojrzał na mnie morderczym wzrokiem. Posłałam mu całuska w powietrzu i pokierowałam się ku wyjściu z hotelu. Dziś chcę spędzić ten dzień sama. Spacerowałam uliczkami wchodząc do każdego bazarku. Kupiłam sobie kilka bransoletek i bluzkę z napisem I <3 Rodos. Miałam 13 nieodebranych połączeń od Louisa. Nie wiem po co do mnie wydzwania skoro się nie zgubię. Napisałam do niego sms : "Żyję i nic mi nie jest. Calm down." W pewnym momencie zatrzymał się obok mnie samochód.

- Ej mała, podwieźć cię ? - spytał facet w srebrnym BMW.

- Nie - odparłam idąc dalej.

- Ale dlaczego ?

- Bo mam nogi - uśmiechnęłam się i wkładając słuchawki do uszu szłam dalej przed siebie.

Powoli dochodziła godzina 14 więc zdało by się coś zjeść. Weszłam do jakiejś kawiarenki i zamówiła sałatkę i do tego szklankę wody mineralnej. Muszę się zdrowo odżywiać, żeby nie wyglądać jak słoń.

- Mogę się dosiąść ? - usłyszałam nad sobą głos.

- Siadaj - wskazałam ręką na krzesło.

- Jak tam dzień mija ?

- Spoko, a tobie ?
- Źle. Musiałem uciec od Louisa.

- Dlaczego ? - zaśmiałam się.

- Bo ciągle nawija o tobie, że nie znasz Rodos, że cię porwą i zgwałcą i takie tam.

- Jaki on jest dziwny. Niech mnie na łańcuchu trzyma.

- Martwi się, to normalne - wzruszył ramionami.

- Nie Harry, to nie jest normalne. Za rok chcę wyjechać na studia do USA więc chcę nauczyć się samodzielności.

- Pozwól mu się martwić i słuchaj go.

- Słucham go.

- Nie odbierasz telefonów.

- Byłam zajęta.

- Chodźmy do nich.

- Dziś mam dzień dla siebie.

- Em - spojrzał na mnie spode łba.

- No co ! Nie ulegnę.

- Emilyyy - zamrugał i uśmiechnął się.

- Wiem jak mam na imię i nie działają na mnie twoje oczy i twój gwiazdorski uśmiech.

- No błagam.

- Dziękujemy za skorzystanie z naszych usług, zapraszamy ponownie.

- Jesteś upierdliwa.

- Peszek - uśmiechnęłam się i wstałam od stołu.

- A będziesz coś chciała ! - krzyknął za mną

********

Mało się tutaj dzieje i nie jestem specjalnie zachwycona tym rozdziałem ale do was należy ocenienie go :)

 rozdział dedykuję @StylesTwix bo ma jutro urodziny :D

HAPPY BIRTHDAY !